Het is een van de snelst groeiende steden van Nederland, maar toch lukt het Amersfoort om z’n gezellige, dorpse karakter niet te verliezen. Het geheim: het door een dubbele rij stadsmuren beschutte oude centrum. Met een unieke stadspoort, een bronzen pelgrimsdeur en een torenklok die elke week moet worden gelijkgezet. (Editie 3-2025)

Tussen Leeuwarden en Franeker ligt Dronrijp, een dorp met zo’n 3300 inwoners en een verrassend actief verenigingsleven. In de zomermaanden wordt er gekaatst, in de wintermaanden gerepeteerd voor twee stijf uitverkochte toneelvoorstellingen. En dan zijn er nog die ‘bekende zonen’… (Editie 3-2025)

Met zijn krap 650 inwoners denkt u misschien dat Batenburg een eenvoudig dorpje is. Niets is minder waar: het is een oud stadje met een imposant verleden waar de Heren van Batenburg lange tijd de scepter zwaaiden. De ruïne van het eens zo trotse kasteel getuigt van de belangrijke rol die Batenburg heeft gespeeld. En ook nu nog bruist het in dit kleine Gelderse stadje, met theater op de ruïne, barokmuziek en ondernemende inwoners. (Editie 2-2025)

Als er een plek met recht ‘schilderachtig’ kan worden genoemd, is het het Friese Hindeloopen wel. Van wanden tot wiegjes en klompen: alles wat hier van hout is, wordt al eeuwenlang verfraaid met bonte schilderingen. Fan van het eerste uur: de koninklijke familie, die hier kind aan huis is. Dit jaar viert het kleurrijke Zuiderzeestadje zijn 800-jarig bestaan en dat vraagt om een ronde langs kunst, klederdracht, handelshistorie en schaatsschatten. (Editie 2-2025)

Zeg je Delft, dan denk je aan blauw: hier wordt Nederlands bekendste ambachtelijke erfgoed geproduceerd. Maar dat niet alleen. Schilders maakten er wereldberoemde schilderijen, vorsten vinden er hun laatste rustplaats, studenten worden er ingenieurs en de stad blaakt van historie en gezelligheid. (Editie 2-2025)

Iedereen woont mooi in Beek, of dat nu in een villa of een rijtjeshuis is. De omgeving van dit Gelderse dorp, gelegen tussen de grensoverschrijdende stuwwal op de Nederrijnse Heuvelrug en de Ooijpolder, doet bijna on-Nederlands aan. Vandaar ook de bijnaam Klein Italië. Het dorp van voormalige wasboeren en fictieve ’hexen’ werd al eens verkozen tot ‘groenste dorp van Nederland’. (Editie 1-2025)

De drie formidabele kloosters van het Limburgse dorpje Steyl aan de Maas worden nog altijd bewoond door paters, fraters en zusters. Honderdvijftig jaar na de stichting van de orde keren de kloosterambachten stuk voor stuk terug in het dorp. Leven in de brouwerij dus, in dit “vergeten randje van Nederland”. (Editie 1-2025)

Na vijf jaar is de Domtoren uit de steigers. Daarmee heeft Utrecht zijn gezicht en een stukje van zijn ziel terug. Tijdens de noodzakelijke renovatie van het icoon lag de stad er wat verweesd bij. Nu is alles weer zoals het moet zijn. Wandel mee door de binnenstad en laat je verrassen door de gemoedelijke sfeer en de altijd aanwezige, trotse Dom. (Editie 1-2025)